ایران در حوزه ترجمه در قله است
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۹۶۹۷۵
نوش‌آفرین انصاری درگفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به جایگاه و اهمیت کتاب و کتابخوانی در سپهر فرهنگی ایران گفت: توسعه و رشد یک جامعه بدون در نظر گرفتن سرانه مطالعه و نقش کتاب و کتابخوانی در آن امکان پذیر نیست. اطلاعات، رمز توسعه و رشد فردی و اجتماعی است و در این روزگار که تعریف کتاب و کتابخوانی کاملا تغییر کرده و از کتاب کاغذی و خواندن و شکل‌های سنتی بسیار فراتر رفته‌است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نویسنده با اشاره به این که هیچگاه آمارهای رسمی و غیررسمی در زمینه پایین بودن سرانه مطالعه در ایران مورد اعتماد و اعتقادش نبوده‌است، ادامه داد: به نظر می‌رسد که بستر رشد مطالعه باید نخست در جوامع، فراهم و سپس این سوالات مطرح شود. این شیوه کار سازمان‌های بین‌المللی مانند یونسکو است. آنها فهرست الفبایی از کشورها دارند و به هر حال همه را در یک مقیاس با یکدیگر می‌سنجند ولی باید این پرسش مطرح شود که آیا واقعا از بدو تولد، نوزاد عضو کتابخانه شده است! مادر نوزاد و خانواده نوزاد از کتابخانه عمومی استفاده کرده‌اند؟ آیا کودک ما وقتی که به پیش دبستانی رفته است هر روز با یک کوله پر از کتاب به خانه بر گشته است که مادر یا هر تسهیل‌گر دیگری برای او خوانده باشد؟
این پژوهشگر علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی اضافه کرد: فکر می‌کنم این مطالبه‌ای است که مردم در تمام جوامع باید داشته باشند تا این امکانات مطالعه افراد فراهم شود، رشد کند و اطلاعات خود را در تمام زمینه‌ها و در تمام سنین از بدو تولد تا سالمندی بالا ببرد.
لزوم توجه به مشارکت اجتماعی برای گسترش کتابخوانی
نویسنده کتاب تشکیل کتابخانه در روستاها، سازمان انتشارات و خدمات فرهنگی ایران سال ۱۳۴۳ با اشاره به این نکته که فعالیت‌هایی چون گذاشتن کتاب در اتوبوس و متروی کلانشهرها امری ذوقی و مقطعی است، گفت: برای این فعالیت‌ها احترام قائلم اما به نظرم تاثیر عمیق و ماندگاری در مقوله خواندن ندارد. خودم شاهد این تلاش بوده ام. چند سال قبل یکی از همکاران، مدت نسبتا طولانی، طرحی را از میدان راه آهن تا میدان تجریش با یک کوله کتاب برای علاقه‌مند کردن مسافران، به ویژه بانوان به کتاب و کتابخوانی اجرا می‌کرد.
ادبیات کودکان، فقط برای کودکان نیست بلکه برای همه کسانی است که به دوران کودکی و به تعلیم و تربیت و به نگاهِ انسان گرایانه‌ای که در ادبیات نهفته است، باور دارند
انصاری با بیان اینکه اقدامات دیگری هم انجام شده‌است؛ ادامه داد: فرض بفرمایید در خانه کتابداری، اتاقکی در بدو ورود به کوچه تعبیه شده است که افراد می‌توانند کتاب‌هایی را که خوانده‌اند، بگذارند و کتاب‌های دیگری را که دیگران خوانده‌اند، بردارند. این یک نوع مشارکت اجتماعی است! در بسیاری از کشورهای جهان، مردم در باغچه خانه‌شان یا دم در منزلشان، کتابخانه کوچکی را قرار می‌دهند و کتاب‌های خوانده شده را در آن می‌گذارد به طوری که افراد بتوانند کتاب‌های جدیدی را در آن قفسه بگذارند و کتاب‌های قدیمی را ببرند.
او افزود: همه این‌ها فعالیت‌های اجتماعی خیلی خوبی است اما تا وقتی که کتابخانه‌های عمومی گسترش پیدا نکند و به عنوان حامی، پشت این طرح‌ها نباشند، فایده ندارد. همان همکار عزیزی که در مسیر میدان راه آهن تا تجریش کتاب رسانی می‌کرد، اگر فهرستی از کتابخانه‌های خوب عمومی تهران را همراه داشت و به خوانندگان می‌داد، می‌توانست بیشتر تأثیر گذار باشد.
اگر از نقد حمایت شود، می‌تواند راهنمای خوبی باشد
انصاری همچنین درباره روند کیفی تولید کتاب در ایران اشاره کرد: نقد، ابزار بسیار مهمی است که اگر از آن حمایت شود، می‌تواند راهنمای بسیار خوبی باشد. به نظرم معرفی کتاب نیز بسیار مهم است. باید برنامه‌های خوب و خلاق معرفی کتاب در رسانه‌های عمومی وجود داشته‌باشد.
در حوزه ترجمه در قله ایستاده‌ایم
نویسنده اثر کتاب و کتابداری انتشارات توس ۱۳۵۴ درباره کیفیت صنعت نشر ایران در حوزه کتاب‌های کتاب‌های کودک و نوجوان گفت: از سال ۱۳۴۲ تاکنون در حوزه کتاب کودک و نوجوان از طریق همکارانم در شورای کتاب کودک، کتاب‌ها را بررسی می‌کنم، کار گروهی انجام می‌دهم و به معیارهای دقیق بررسی مسلط هستم. بیش از ۲۰۰ کارشناس در شورای کتاب کودک کار می‌کنند. بنابراین با شنیدن دستاوردها و گفته‌های کارشناسان به اطلاعاتی دست پیدا می‌کنم و از وضع موجود باخبر می‌شوم. در یک نگاه کلی در دهه اخیر وضع نشر کتاب ایران رو به بهبود است. در حوزه ترجمه، در قله ایستادیم. بهترین کتاب‌هایی که جوایز بین‌المللی دریافت کرده‌اند توسط مترجمانی زبردست، ترجمه می‌شوند و در اختیار کودکان و نوجوانان و خانواده‌ها قرار می‌گیرند. ادبیات کودکان، فقط برای کودکان نیست بلکه برای همه کسانی است که به دوران کودکی و به تعلیم و تربیت و به نگاهِ انسان گرایانه‌ای که در ادبیات نهفته است، باور دارند.
شعر کودک و نوجوان با بحران روبروست
انصاری ادامه داد: در حوزه تألیف پیشرفت‌های نیمه دوم دهه اخیر قابل ملاحظه است. البته مشکل جدی در حوزه کودکان یا خردسالان داشتیم که به نظر می‌رسد با توجه به تلاش تعدادی از ناشران، این مشکلات کم کم رفع و در این زمینه کتاب‌های بیشتری منتشر شود اما جایی که مشکل جدی داریم، بحث شعر است. متأسفانه در ایران شعر کودک و نوجوان وضع خوبی ندارد و با بحران روبه‌رو است.
فرآیند دسترسی کودکان به کتاب جدید نباید بیشتر از دو یا سه ماه زمان ببرد
این استاد پیشکسوت حوزه کتابداری در ادامه با اشاره به این که ناشران و پدیدآورندگان کتاب کودک را باید تحسین کرد، گفت: باوجود همه این مشکلات، باید به کوشش پدیدآورندگان و ناشران این حوزه صدآفرین گفت که این آثار ارزشمند را تولید می‌کنند و در اختیار فرزندان ما قرار می‌دهند. البته به شرطی که این آثار در اختیار فرزندان و کودکان و نوجوانان ما قرار بگیرد. بنابر بررسی‌هایی که انجام شده، بسیاری از این کتاب‌ها، ماه‌ها و شاید سال‌ها بعد به تریبون‌های رسانه‌ای می‌رسد و معرفی می‌شود.
انصاری ادامه داد: این یک مساله بسیار جدی است. معتقدم نباید این فرایند بیشتر از دو یا سه ماه زمان ببرد. اگر این کتاب‌ها به سرعت معرفی و نقد شوند و در این مسیرها قرار بگیرند، آن وقت ما مجبور نیستیم از شمارگان ۵۰۰ نسخه‌ای کتاب صحبت کنیم. شمارگان بالاتر خواهد رفت و تأثیر کتاب بر جامعه بسیار بیشتر و گردش اقتصادی آن هم بیشتر و مناسب‌تر خواهد شد.
تالیف، به تشویق، برنامه‌ریزی و حمایت نیاز دارد و نباید این نکته را از نظر دور داشت
این نویسنده اضافه کرد: همواره کوشش کرده‌ایم و آرزو داشته‌ایم و داریم که روند تالیف نسبت به ترجمه در نشر کتاب کودک و نوجوان در ایران عقب نماند. کوشش‌های شورای کتاب کودک هم در همین راستا بوده است. تالیف، به تشویق، برنامه‌ریزی و حمایت نیاز دارد و نباید این نکته را از نظر دور داشت.
شعر به جانِ فرهنگی ما بستگی دارد
انصاری در ادامه با اشاره اهمیت فعالیت‌ها در حوزه دیپلماسی فرهنگی، گفت: خوشبختانه با نهایت اطمینان از کیفیت، کتاب‌هایمان را به جهان عرضه می‌کنیم. این خود نشانه‌ای از رشد ادبیات کودکان در ایران است و طبعا باعث خوشبختی همه ما است. امیدواریم شرایط برای تالیف هم مناسب‌تر شود. همچنین در این مسیر بتوانیم شعر را که به جانِ فرهنگی ما بستگی دارد، برای کودکان و نوجوانان احیا کنیم.
این پژوهشگر با اعلام اینکه از دهه گذشته، توجه به کتاب‌های مرجع بیشتر شده است، بیان کرد: جامعه‌ای که به نشر کتاب‌های مرجع توجه داشته باشد، جامعه‌ای است که به پرسش‌گری بها می‌دهد؛ در این مسیر انتشار چند جلد از فرهنگ‌نامه کودکان و نوجوانان و انتشار چندین جلد و مجموعه در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را می‌توانم نام ببرم که درخشان هستند و باید امیدوار بود که توجه به این گونه آثار و نشر آنها بیشتر مورد حمایت قرار بگیرد.
برچسب‌ها شورای کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان هفته کتاب نوش‌آفرین انصاری ترجمه کتاب یونسکومنبع: ایرنا
کلیدواژه: شورای کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان هفته کتاب نوش آفرین انصاری ترجمه کتاب یونسکو شورای کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان هفته کتاب نوش آفرین انصاری ترجمه کتاب یونسکو کودکان و نوجوانان کتاب و کتابخوانی شورای کتاب کودک کودک و نوجوان ادبیات کودک فعالیت ها کتاب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۹۶۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان
یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
به گزارش ایسنا، سحر پهلوان‌نشان روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوه‌های رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار می‌آید در نظر می‌گیرند، شیوه‌ای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانواده‌ها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند می‌تواند اعمال شود.
شکل‌های مختلفی از تنبیه وجود دارد
این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی‌دهیم. بنابراین شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده می‌شود
پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیه‌ها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک می‌شود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد می‌کند. مثلاً آتش‌افروزی‌هایی که برخی کودکان انجام می‌دهند یا بازی‌های خطرناکی که می‌تواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچه‌هایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کم‌توانی ذهنی دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیه‌های فیزیکی هم استفاده می‌شود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه می‌شود که از شیوه تنبیه‌های غیر جسمی مثل تقویت منفی، محروم‌سازی، تقویت‌های مثبت و .. استفاده شود.
ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیه‌های غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیت‌های مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.
عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان
این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم می‌تواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت آن می‌تواند به تنبیه‌های مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.
وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیه‌ها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمی‌توانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمی‌برم. قول‌هایی که به کودک داده می‌شود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بی‌اعتمادی را در کودک ایجاد می‌کند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول محور همان موضوع و یا در فاصله‌ی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.
پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیه‌ها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محروم‌سازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.
این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار می‌گیرد باید کوچک‌ترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویق‌ها می‌تواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی می‌تواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیه‌هایی که برای او در نظر گرفته‌شده، را کاهش داد.
تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان
این روانشناسی درباره تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون می‌توان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه می‌آورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیه‌کننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.
پهلوان‌نشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنش‌های که کودک در مقابل تنبیه بدنی می‌تواند انجام می‌دهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل می‌کنند.
وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهده‌ای هم کودک یاد می‌گیرد که این یک شیوه‌ای است که خانواده می‌تواند به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان هم‌جنس یا غیر هم‌جنس خود و یا افرادی بزرگ‌تر از خود می‌تواند به کار ببرد. شیوه‌ای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.
این روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصله‌گیری عاطفی هم در بچه‌ها هستیم. اگر اولین شیوه خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجان‌های منفی که می‌تواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی می‌شود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا می‌کند.
وی در ادامه گفت: خیلی وقت‌ها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشی‌تر یا سابقه اختلالات روان‌شناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت می‌کنیم، می‌گویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را داشته باشد.
پهلوان‌نشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلال‌های روان‌شناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرح‌واره‌ای را در ذهن والدین فعال می‌کند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال می‌شود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.
اگر اولین شیوه‌ی خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی
این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی درباره‌ی اینکه چرا بچه‌ها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دقیقاً مقابله به مثل می‌کنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام می‌دهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روان‌شناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گرایی‌ها و منفی‌گرایی‌هایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن آنان می‌شود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچه‌ای خود شده است و می‌خواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً می‌توانند همان کار را انجام دهد.
پهلوان‌نشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آنها این است که اگر والد کاری را انجام می‌دهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان می‌کند تا ببیند آن نتیجه‌ای که والد می‌خواهد از کودک بگیرد کودک هم می‌تواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که می‌گوییم از آنجایی که بچه‌ها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگی‌شان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه می‌شود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوه‌های غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح می‌تواند یکی از روش‌های کارآمد در تربیت کودک باشد.
این روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه می‌کنیم این است که خانواده‌ها انتظارات‌شان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگی‌های تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکل‌های مختلف به کودک گفته شود.
اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام می‌دهند
پهلوان‌نشان در پاسخ به سوال دیگری درباره مقاومت کودکان و اصرار آنها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث می‌شود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفی‌گرایی اساسا جزو شاخصه‌های تحولی او است. والدین باید از شیوه‌های دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتون‌ها، قصه‌ها، نمایش ها و بازی با عروسک‌ها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.
وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث می‌شود بچه‌ها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک می‌خورم چون قبل‌تر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.
این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیه‌های خود به دنبال راه‌حل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه می‌کند و می‌بیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب می‌کند. از سوی دیگر در دوره‌ای که کودک استقلال‌ورزی را تجربه می‌کند، آن احساس شرم برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.
وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچه‌ها متمرکز بر حال هستند و آینده‌نگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانه‌ای نبوده است. به این دلیل بعضی وقت‌ها کودکان می‌گویند که من نمی‌دانستم که این اتفاق می‌افتد و فقط می‌خواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفت‌وگوی همدلانه‌ای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر می‌کرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.
انتهای پیام
آغاز بارگذاری مدارک پذیرفتهشدگان آزمون آموزگاری